Międzynarodowy Dzień Kota

Dzisiejszy post będzie poświęcony kotom, ponieważ wczoraj było ich małe święto. Nie wiem jak Wy, ja jestem mega kociarą i czasem się śmieję, że gdyby nie zechciał mnie mój mąż, to zostałabym typową starą panną ze zgrają kotów :D Bo jak tu nie kochać tych dumnych futrzaków.

 

Koty w sumie były ze mną od urodzenia. Tuż po tym jak się urodziłam, mama przygarnęła chorego kota do domu. Pielęgniarka jak zobaczyła stan tego kota to aż się przeraziła i zwymyślała moją mamę że mogę się zarazić i w ogóle. Ale się nie zaraziłam a kot pod opieką wyzdrowiał. Był to rudzielec, mądry kot, który bawił się ze mną w chowanego, zaczepiał psy na podwórku i zadowolony oglądał z siatki jak się wściekają. Nazywał się Dzidek. Jednak któregoś dnia wezwała go matka natura i poszedł w dal. Szukaliśmy go, widzieli go różni ludzie, lecz niestety już się nie odnalazł. Niestety go Wam nie pokażę, gdyż nie mam żadnego zdjęcia.

 

 

 

 

 

Następnym kotem w moim życiu była malutka kulka, którą znalazłam w krzakach pod blokiem. Kotka-matka zostawiła biedaka tuż po urodzeniu z pępowiną i łożyskiem. Gdyby nie jego piskliwe miauczenie bym go nie usłyszała i by najpewniej zginął. Wychowanie tego malca było ciężkie. Karmiliśmy go strzykawką, ciągle byłam cała w mleku, kaszce i wszystkim co się dało. Tak się przyzwyczaił do strzykawki i do tego że jedzenie samo mu wpada do pyszczka, że jak już był troszkę większy to nie chciał się sam nauczyć jeść, nadal domagał się strzykawki. Ale po wielu trudach się udało. Na początku rodzice chcieli go komuś oddać i żeby go nie przyzwyczajać do konkretnego imienia nazywaliśmy go po prostu "Kotek" które ja z czasem przerobiłam na "Kicek" Ja się wyprowadziłam a ta szarobura szelma została u rodziców.

Na swoim długo bez kota nie wytrzymałam. Tak długo marudziłam o kocie, że w końcu mój, wtedy jeszcze chłopak sam zaczął przeglądać stronę schroniska i różnych fundacji. Chciałam pomóc jakiemuś kociakowi, otoczyć go miłością na jaką kot zasługuje. Mój N znalazł na stronie fundacji Miauczykotek Sabinkę, małą kocią biedotkę, której nikt nie chciał z powodu jej chorych oczków. Ja zakochałam się w niej od pierwszego wejrzenia. Nazwaliśmy ją Lili. Była przecudownym zwierzakiem. Kochanym, miłym, spokojnym. Gdy ją przygarnęłam miała 3 miesiące. Udało nam się ustabilizować jej wzrok. Niestety los chciał, że po 3 miesiącach przeszła przez Tęczowy Most. Do tej pory na jej wspomnienie stają mi łzy w oczach., ponieważ w niej nie można było się nie zakochać. Ona kradła całe serce. W momencie jej śmierci nawet niebo płakało - w ciągu słonecznego dnia nagle lunęło z całej siły. Długo nie mogłam sobie znaleźć miejsca bez niej.



Długo się zarzekałam, że nie chcę żadnego kota. Że w moim sercu na zawsze pozostanie Lili. Ale to nie była prawda. Po prostu rana po jej stracie musiała się zagoić. Kiedy to się stało, moje serce znów zaczęło ciągnąć do przygarnięcia następnego kota.

N długo mi nie pozwalał przygarnąć nowego futrzastego szczęścia, ale któregoś dnia kiedy wróciłam do domu powitał mnie futrzastą czteromiesięczną miauczącą kulką. Babcia N na swojej działce znalazła tego kociaka. I znów winą była wyrodna matka. Dopuszczała do siebie wszystkie swoje kocie dzieci, tylko tego jednego odtrąciła. Kociak przez tydzień chyba chodził bez imienia. Nie miałam w ogóle pomysłu jak go nazwać. Któregoś dnia jak po swojemu zaczął się przymilać i patrząc na mnie swoim wzrokiem powiedziałam do niego  bezwiednie "Tak, jesteś piękny i uroczy" i wtedy przypomniała mi się piosenka zespołu Łzy "Narcyz". Postanowiłam tak nazwać futrzaka, ale dziwnie brzmiało takie poważne imię Narcyz do takiego malca więc zdrobniliśmy go do Cyzia.

Cyzio wyrósł na dużą, dumną szelmę. Ale i tak został Cyziem, Cyźkiem, Cyziosławem, Cyzieńkiem. I powiem że także zdrajcą. Cyziek był strasznym urwisowatym kotem jakiego jeszcze ani ja ani N nie mieliśmy. Przechodził siebie, diabła miał za futrem. N nieraz puszczały nerwy i groził że odda go komuś bo więcej nie zdzierży jego wybryków. Oczywiście to ja stawałam w jego obronie, chociaż sama nieraz miałam ochotę go obedrzeć ze skóry. Ja go karmię, bo N powiedział że to mój kot i on go nie będzie do siebie przyzwyczajał. I jak ta okropna szelma się odpłaca? Mnie traktuje jk chodzącą lodówkę a swą bezgraniczną (tak, kot może okazywać bezgraniczną miłość, uwierzcie) miłość okazuje N.

N może z nim robić wszystko, a Cyziek i tak do niego przyjdzie będzie się przymilał, to z nim się wita pierwszy i prosi o głaski. W życiu nie widziałam, żeby kot tak zabiegał o uwagę człowieka. O Cyziu pewnie usłyszycie jeszcze nie raz, bo i tak pozostaje moim kochanym kotem.

 

 

 

 

 

 

 

Ale może przestanę pisać o swoich milusińskich, chciałam Wam jeszcze pokazać kocie kartki jakie dostałam odkąd zainteresowałam się postcrossingiem, czyli gdzieś od około września.
 

Pierwszą moją kocią pocztówkę dostałam od Lii z Holandii. Jest to przeuroczy rudzielec na zielonym tle. Jedno z moich ulubionych połączeń kolorystycznych. Karteczka szła 2 dni i pokonała trasę  1 028km.
Link do pocztówki na postcrossing









 

Drugą kocią karteczkę otrzymałam od Chinki Cathy. Kotełek na zdjęciu ma lekkiego zeza (albo mnie się tak wydaje) i mnie całkowicie rozbraja. To i fakt, że to była moja pierwsza pocztówka na której ktoś tak bardzo się rozpisał, co mi się bardzo podobało spowodowało, że wysłałam karteczkę z podziękowaniem.
Ten kotek z Chin podróżował do mnie 51 dni i pokonał 8 397km
Link do pocztówki na postcrossing

Następna kotełkowa kartka którą otrzymałam to kartka z serii "Picatso" Postcrosserka sama ma 4 koty. Kartka dotarła do mnie ze Stanów od Lisy. Podróżowała 10 dni i pokonała 7 161km
Link do pocztówki na postcrossing

Ostatnia karteczka z kocim motywem przywędrowała do mnie wczoraj w ślicznej kopercie w kwiatki, z oryginalnym trójkątnym znaczkiem z Rosji od Eleny, która także ma kota. Tutaj kotek nie jest sam, lecz w towarzystwie sowy. Śpiewają w duecie do księżyca w pełni.  Dostałam także kilka znaczków (nie kocich) do mojej nowo powstającej kolekcji. Kartka podróżowała 19 dni i przebyła 1 558km
Link do pocztówki na postcrossing


A Wy macie w swoich rodzinie koty? Lubicie je?
Wszystkim Waszym futrzastym milusińskim składam najmruczniejsze życzenia, aby w miseczce nigdy nie brakowało przepysznego jedzenia, a na co dzień nóg do spania i rąk do głaskania oraz poddanych do usługiwania i wyznawania jako kociego boga. Pozdrawiam :)